دلانه 2، کاش...

بسم الله...

کاش سهم منم از این دنیا یه همراه واقعی و عاشق بود...

کاش انقدر غرورم رو بخاطر یه انسان نالایق له نمیکردم...

کاش پشتیبانی داشتم که برای همیشه از این زندگی می رفتم...

آه.......

خدا حواست به منم هست؟

کاش یکی بود از من دلجویی می کرد...

کاش خودش درک میکرد چطوری لهم کرده...

منم آدمم خب... زنم... دل دارم... حساسم...

چرا جای اینکه من طلبکار باشم اون طلبکاره؟ چرا به خودش حق میده همیشه؟

من حق من کجاست؟؟؟

کاش در برابر تمام ظلم هایی که کرده یه بار ازم دلجویی میکرد...

همون برام بس بود...

ولی غرورمو شکست...

دلمو شکست...

روحمو نابود کرد...

تمومم کرد...

نمیتونم برم چون پدر و مادرم آرامشش و بهم می ریزه

نمیتونم برم چون در برابر پسر کوچولوم مسئولم...

نمیتونم برم چون حامی ندارم...

آهای مرد نماهای نامرد!

مرد باشید و دل زنتونو نشکنید...

قلدری نکنید....

اشتباه کردید بگید غلط کردم ببخشید... باور کنید یه زن میبخشه کسی رو که با عشق اومده تو زندگیش...

اعتراف به اشتباه کنید و زندگی رو تلخ نکنید...

یا تمومش کنید...

ذره ذره ضجر ندید...

اون منو نابود کرد...

این بار بدتر از هربار...

ولی مجبورم بمونم...

آی خدا

خودت هوای دلمو داشته باش، خیلی داغونم... خیلی...

جز تو هیچکسو ندارم...

خودت مراقب تربیت طفلی که بهمون دادی باش...

خودت دادی و خودتم مراقبش باش...

حتی اگه من نباشم...

فقط دلم به تو خوشه، آرومم کن خدا...